Дин
Парвардигор ба воситаи китоби азиму-ш-шаъни хеш бандагонашро огоҳ сохтааст, ки нисбат ба падару модари худ меҳрубон буда, ҳамеша нисбати онҳо сухану амалҳоеро анҷом диҳанд, ки боиси хушҳолиашон гардад ва дар навбати худ онҳо доимо аз даргоҳи Парвардигор шукургузорӣ кунанд, ки фарзандашонро дар роҳи рост раҳнамоӣ намудааст. Фарзандони солеҳ барои волидон ҳадяи беҳтарини Холиқи ягона, нури чашмон, […]
Идомаи қиссаи ҳазрати Одаму Ҳаво ВАСВАСАИ ШАЙТОН Одам бо завҷааш дар биҳишт шоду хуррам зиндагӣ доштанд. Аммо Иблис ғам дошт, зеро ӯро аз биҳишт Худованд ронда буд. Баъдан Иблис ба фиреби онҳо шурӯъ кард, то аз меваи барояшон Худованд манъкарда бихӯранд. Иблис бо макру ҳилла бар Одам ва Ҳаво талқин мекард, то аз меваи дарахт […]
Аввалин аз сафирони исломӣ Ин мард яке аз ҳамсўҳбатони Муҳаммад (с) аст.Месазад, ки суханро аз ў оғоз намоем.Ў арзандатарини ҷавонони Қурайш ва комилтарини онҳо аз нигоҳи бузургмардӣ, зебоӣ ва ҷавонист.Таърихнигорон ва ровиён дар тавсифи ҷавонии ў чунин навиштаанд: “Ў хушбўйтарини аҳли Макка буд”.Ў дар домани нозу неъмат ба дунё омада ба камол расида буд.Шояд дар […]